Reisverslag deel IIa: de beklimming van de KYII

First things first, eerst eten. We aten al een tijdje rijst, pasta én aardappelen (en groente) als avondeten. Dat alles behoorlijk lekker klaar gemaakt, maar de mannen misten toch wat. Grapjes makend over de lammetjes die rond basiskamp liepen, werd er op een gegeven moment geopperd: "maar moeten we niet gewoon even vragen wat het zou kosten?". En dus werd Jikmet, de jongste paarden jongen, er op uit gestuurd om de herder van de kudde te gaan vragen of we een niet lam of schaap konden kopen.

Na enig tegengesputter van Mariet genegeerd te hebben, werd er besloten dat R3000 (zo'n €40) voor een schaap waar een kilo of 15 aan vlees af zou komen een prima prijs was. Enige probleem, alle aanwezigen niet-westerlingen waren buddhisten, en mochten dus niet slachten. Oftewel, één van ons zou zijn keel door moeten snijden...

De oude herder

Eerst moest het best nog gevangen worden. Dit deed de jongste van de twee herders gelukkig, want die schapen hadden natuurlijk ook wel door wat er ging gebeuren, en wij moesten nog steeds uit hijgen na elke 3 meter rennen op die hoogte. Inmiddels waren we alweer een eind weg van kamp, dus moesten we, met schaap, een stuk terug. De jonge herder sleepte het beest gewoon mee aan een hoorn, maar ons leek het toch iets beter om het te tillen.

De herder achter een schaap aan De onfortuinlijke

Net onder kamp (het kamp zelf was gezegend met de welbekende buddhistische vlaggetjes, daar mocht dus niet geslacht worden) was het Jan-Willem die mans genoeg was en de situatie van elkaar aankijken en twijfelen of het mes scherp genoeg was (en het leven van het schaap) beïndigde. Het ging eigenlijk verbazingwekkend snel, en even later zaten we met een pan dampend bloed en een dood schaap.

...

Personeel van een andere aanwezige groep wilde de huid wel hebben, en onze koks de ingewanden. De herders kregen zelf weer de helft van het vlees terug (we betaalden dus ook maar de helft) zodat ze zelf ook weer eens wat te eten hadden. En dus bleef er voor ons nog een aantal kilo over, waarvan het eerste deel reeds 4 uur later voor onze neus stond, heerlijk klaargemaakt door Radjan, onze kok. Het had waarschijnlijk iets langer moeten besterven, want die schotel was wat taai. De paar dagen erna was het heerlijk!

Dit was een mooie activiteit voor de eerste rustdag in kamp, maar weldoorvoed werd het inmiddels toch tijd om een plan te gaan maken om de ons eerste doel te tackelen: de Kang Yatze II beklimmen. We zouden om 2 uur 's nachts (van dus de derde dag in basecamp) gewekt worden en een uur later gaan lopen. Dit omdat de sneeuw vrij snel zacht wordt wanneer de zon er op staat, en om 3 uur weg betekende dat we met het eerste zonlicht ongeveer op de plek zouden zijn tot waar we de dag ervoor hadden gescout.

De te klimmen route

Om 5 uur waren we nog niet gewekt, en vroegen sommigen van ons zich af waarom we nog niet onderweg waren. Het was slecht weer (veel mist) geweest toen de gids om 2 uur opstond, maar z'n wekker om 4 uur had ie gemist. Het zag er prima uit — beetje laag hangende bewolking, maar soit — dus na een snel ontbijt gingen we op pad.

Na op de heuvel nog de sporen van een sneeuwluipaard te hebben gespot, kwamen we na bijna 2.5 uur op 5700 meter aan, waar de rots ophield, en het tijd werd om aan touw te gaan.

Aanbinden

Het kostte ons daarna zo'n 3.5 uur ploeteren om bij de kam te komen, waar je ten minste niet tot je middel weg zakte. We liepen afgewisseld voorop om een spoor te maken (we waren de eersten van het seizoen, dus er was nog niets), wat zo langzaam ging dat de achterste eigenlijk grotendeels stilstond. In die 3.5 uur zijn we 300 meter gestegen en 1 km vooruit gekomen...

Hieronder kun je een beetje zien waarom:

JW in de diepe sneeuw (die voor hem toch te diep bleek) De kam al lang in zicht, maar 't duurt nog láng

Selfie time

Eindelijk!

Op de kam was het wat beter te doen, maar inmiddels begon de hoogte ook wel mee te spelen en we hadden eigenlijk nog even wat moeten eten, want iedereen kwam met een redelijke sugar-low aan op de top. Maar ja, je bent er bíjna...

En toen waren we er! Eerste doel gehaald!

En precies als je op de top staat, zit je natuurlijk midden in een wolk...

De messcherpe ridge naar de KYI

Waar de beklimming 7.5 uur had geduurd, waren we na een uur of 3 dalen waren we reeds weer in basiskamp. Tijd voor een welverdiende dag rust.

Deze route hebben we gelopen, volgens de Suunto:

Zie ook de gps-track met alle gegevens

Snel meer over de beklimming van de KYI!