Na het beklimmen van de Kang Yatze II, waren de volgende doelen het slapen op een tussenkamp, en het ondernemen van een toppoging op de Kang Yatze I @ 6400 meter. Deze top is weliswaar maar 200 meter hoger dan de II, maar door de steilte en de grotere afstand wel een stuk lastiger. Het is nodig om halverwege een kamp op te zetten, opdat je al bij het eerste daglicht kan beginnen aan de wand.

Er leken twee mogelijkheden te zijn voor het tussenkamp, één op 5600m en de andere 300m hoger. Onze gids en ook een andere gids die we spraken kenden alleen de lagere plek. Boris was hier al geweest op zijn verkenningstocht de eerste dag dat we in basecamp aankwamen en we wisten dus dat er slechts twee kleine plekken waren voor tenten.

Daarbij kwam dat de helling onder die locatie een stijle puinhelling was, wat het omhoog tillen van alle benodigdheden (tenten, klim-gear, slaapzak & matje, eten, gas, etc.) bemoeilijkte. Ook hadden we op de KYII gemerkt dat het klimmen in een grote groep niet heel gunstig was, aangezien de achtersten slechts heel langzaam bewogen en het koud kregen. Daarom werd besloten in twee groepen te gaan klimmen, van elk drie van ons en één van de twee gidsen. Groep 1 bestond uit Boris, Raoul, Tino en Yogish, 2 uit Enne, Floris, Mariet en Puspa. Het plan was dat groep 2 de volgende ochtend vroeg omhoog zou gaan naar 5600m, met twee tenten en wat eigen klim-gear, maar zonder slaapspullen. Ze zouden daar kijken of ze door konden naar 5900m, om indien mogelijk daar het kamp op te zetten. De rationale was dat hoe hoger je staat, hoe minder afstand je nog af hoeft te leggen op de dag van de toppoging. Ze zouden daarna weer afdalen naar basiskamp. Groep 1 zou later op de dag vertrekken, met alles om te overnachten en een toppoging te ondernemen. Wanneer team 1 weer terug zou zijn, zou team 2 hetzelfde doen, waarna team 1 alle overgebleven spullen van het kamp zou ophalen. Team-effort dus!

Team 1 zoekt eten uit voor de toppoging en een eventuele extra slecht weer dag op hoogte Team 1 vertrekt met volle bepakking Dit is lopen op 5000m+, langzaam
Ondertussen is team 2 al op weg naar 5900m Jan-Willem was mee uitzwaaien, tot later!

Het was een warme dag, en had de afgelopen dagen nog behoorlijk gesneeuwd. Met als gevolg dat team 2 bij het omhoog lopen naar de de plek voor het eventuele kamp op 5900m steeds meer spontane punt-lawines zag afgaan, die af en toe met bulderend geraas de diepte in doken. De kam waar ze op liepen was in principe redelijk veilig, maar op een gegeven moment werd het toch beter om om te keren.

Wat lawines die team 2 om zich heen spontaan heeft zien afgaan…

Het kamp werd dus opgezet op 5600m. Het bestond uit twee piepkleine Black Diamond tentjes, genereus ter beschikking gesteld door het materiaal-depot van de CEAT, waarvoor dank! Het grootste deel van de tijd in high-camp bestaat uit water smelten. Dat duurt vrij lang en je hebt behoorlijk wat nodig voor de beklimming, en ook voor je maaltijd. En verder is het een beetje genieten van het uitzicht.

Bij de slinger in de rivier ligt basecamp Bijna bedtijd voor team 1, maar niet voordat... Er een lekker pakje Adventure Food naar binnen is gewerkt! (Serieus lekker, zelfs een toetje :)

Lief videodagboek...

Die nacht gaat de wekker om 2 uur voor team 1, tijd voor een toppoging! Helaas ligt er bijna 10cm verse sneeuw en kunnen we door de mist nog net het andere tentje zien, dus wordt — na de wekker nog een paar keer een uur vooruit te hebben gezet — besloten dat het 'm toch niet gaat worden deze dag. En dat betekent: kaarten! Ja, want op zich heb je daar namelijk echt níets anders te doen. En op het gewicht van de e-reader hadden we gelukkig bespaard… Wel gezellig.

Stiekem maar goed dat Yogish geen engels spreekt, met z'n vieren was toch wel écht krap geweest

Die middag klaart het op, en besluiten we met z'n drieën (Yogish blijft in kamp) om alvast een verkenningstochtje te gaan doen, zodat we in het donker alvast wat beter de weg kennen. We komen tot de het rots-klim gedeelte (later tot "iPhone-rock" gedoopt, maar dat komt straks), waar team 2 de vorige dag ook is geweest en waar we omheen klimmen. Daarna zit een mooie graat die we bewaren voor de volgende dag. Raoul krijgt tenslotte ook steeds iets meer last van de hoogte. Het avond eten van gisteren ging er nog in, maar vandaag lukt eten niet echt meer. Terug in high-camp besluit hij dan ook af te dalen, een toppoging zit er niet meer in helaas!

Boris, Raoul en Tino vlak voor "iPhone-rock"

Ondertussen in basecamp vermaakt het andere team zich ook prima

Ouderwets communiceren dat Raoul veilig is aangekomen in BC: een tijd afspreken en allebei door een verrekijker kijken en zwaaien!

De toppoging

Oké, gelukkig dus wel goede condities op de tweede dag, dus om 02:30 uur vertrekken Boris, Tino en Yogish. In het donker klimmen we naar iPhone-rock, en er omheen. Best fijn dat we dat de dag ervoor nog met licht hebben gedaan, daardoor gaat het nu met alleen hoofdlampjes ook prima.

Vanaf daarna is het zelf spoor maken, want daar is nog niemand geweest dit seizoen. Na ongeveer 2.5 uur kwamen aan op 5900m, waar weer een klein plateau was, dat we op het oog hadden gehad om eventueel ons high-camp op te zetten. De beschikbare zuurstof bedraagt daar nog ongeveer 47.5% van hetgeen we hier op zee-niveau hebben, dus het is 10 stappen zetten en dan weer uitrusten. De condities zijn eigenlijk perfect, want door wat bewolking die de KY precies in de schaduw zet, blijft het koud. Door de wind die af en toe flink aantrekt, zijn we genoodzaakt zelfs onze dikke donsjas aan te trekken. De sneeuw is hierdoor wel nog hard, en je zakt slechts tot aan je kuiten weg.

We klimmen onder de seracs door, en komen aan bij de linker-flank van de wand, die ongeveer 100m breed is, en op onze hoogte zo'n 45°. Daarboven wordt hij nog steiler en torent imposant boven ons uit. Gezien de steilte en de wisselende sneeuwcondities — op stukken zo hard dat je maar net je stijgijzers er in krijgt, en op andere stukken wegzakkend tot ongeveer aan je borst — willen we dit uitgezekerd klimmen. We bouwen een standplaats met een sneeuwanker, en Boris traverseert voor de wand in. Na een meter of 20 komt hij alleen echt niet verder, want de sneeuw is daar net een grote bak suiker waar je heel diep in weg zakt. Daarbij begint onze Indiase vriend ook nog iets te stamelen over "avalanche", waar hij ook wel een puntje heeft. De condities zijn gewoon kut en we besluiten na ongeveer 4 uur klimmen om op 6136 meter om te keren. Ietsjes lager leggen we enigszins verslagen de zaken nog maar even vast op film:

Nog vaak achterom gekeken...

Moe, een beetje verslagen, maar toch voldaan dalen we via high-camp af naar het basiskamp.

Waar team 2 klaar staat op hetzelfde te gaan doen!

En wanneer zij aankomen in high-camp gaat er in het basiskamp nog een kort maar heftig stormpje los (waar ze boven gelukkig weinig last van hebben):

Die nacht gaan ze onder een heldere sterrenhemel op pad.

Team 2 met hoofdlampen aan onderweg om 4:30 uur

Zonsopkomst op de berg

Team 2 op hun omkeer punt

En weer op de weg terug

Ondertussen maken JW en Boris nog een tochtje dat een mooi ander perspectief op de berg biedt

Puspa en een vermoeide Enne

Het niet halen van de top was nog wel te verwerken, maar de 3000+ niet-gebackupde foto's die op de uit-z'n-handen-geglipte-iphone stonden maken dat de zonnebril nog even op blijft

De tenten en wat andere zooi mocht team 2 laten staan, die waren voor team 1 om weer op te halen. Dus de volgende dag klimmen Boris, Raoul en Tino met het ochtend gloren nog voor de laatste keer de puinhelling naar high-camp op:

Raoul is nog niet voorbij iPhone-rock geweest (en de kans bestaat nog dat Floris z'n iPhone te vinden is), dus gaan hij en Tino nog omhoog naar 5900m.

Nog een laatste keer iPhone-rock op

En ook Raoul kan nog van dichtbij genieten van het aanzicht van de berg waar hij al 1.5 jaar lang plaatjes van heeft zitten bekijken

Op de terugweg wordt er nog geprobeerd iPhone-rock van z'n nieuwe naam te ontdoen, maar tevergeefs...

Iedereen is voldaan en veilig terug in basecamp. Na vijftien dagen en 8000 gemaakte hoogtemeters zit het er dan echt op! Tijd voor de terugweg, maar die bewaren we nog even voor een andere post.